World History

The authors suggest to view the origins of Islam against the background of the 6th century AD Arabian socio-ecological crisis whose model is specified in the paper through the study of climatological, seismological, volcanological and epidemiological history of the period. Most socio-political systems of the Arabs reacted to the socio-ecological crisis by getting rid of the rigid supra- tribal political structures (kingdoms and chiefdoms) which started posing a real threat to their very survival. The decades of fighting which led to the destruction of most of the Arabian kingdoms and chiefdoms (reflected in Ayyãm al- 'Arab tradition) led to the elaboration of some definite "anti- royal" freedom-loving tribal ethos. At the beginning of the 7th century tribes which would recog- nise themselves as subjects of some terrestrial super-tribal political authority, the "king", risked to lose its honour. However, this seems not to be applicable to the authority of another type, the "ce- lestial" one. At the meantime the early 7th century evidences the merging of the Arabian tradition of prophecy and the Arabian Monotheist "Rahmanist" tradition which produced "the Arabian pro- phetic movement". The Monotheist "Rahmanist" prophets appear to have represented a supratribal authority just of the type many Arab tribes were looking for at this very time, which seems to ex- plain to a certain extent those prophets' political success (including the extreme political success of Muhammad).

In the paper, we express some doubts about one of the assumptions
of Robert Carneiro’s model on state (and chiefdom) formation,
namely the role of circumscription. In our opinion, the main flaw of
Carneiro’s original theory of state formation is that it implicitly
assumes that every community dreamt to conquer its neighboring
communities. We test the presence of various types of warfare (such
as conquest warfare, land acquisition warfare, and plunder warfare)
in societies with different degrees of political centralization.
Quantitative cross-cultural tests reveal a rather strong correlation
between political complexity and the presence of conquest warfare
suggesting that conquest warfare was virtually absent among
independent communities. Newer works by Carneiro propose a
model explaining how simple chiefdoms could appear in the absence
of conquest warfare. This model also includes circumscription, but
our analysis suggests that it is unnecessary.

En el presente trabajo intento analizar con detenimiento el modo en que fue evolucionando el vínculo teorizado entre los actores y el cambio social en el mundo desde tiempos pretéritos, para lograr discernir en que marco de resolució￳n nos encontramos hoy en América Latina. En el texto voy a suponer que los tres componentes críticos que vienen definiendo las visiones de la relaci￳ón entre los actores y el cambio en el pensamiento social occidental son la unidad de transformaci￳ón en ultima instancia (UT), el vector de ordenamiento (VO) y el principio normativo rector (PN). Las formas concretas y los contenidos que asumieron tales componentes fueron cambiando a lo largo de la historia. Y con cada cambio se complejizó el escenario intelectual, a la vez que se fueron generando nuevos desacoples entre la progresió￳n material del mundo y su evolució￳n simbó￳lica.
Para intentar dimensionar la situaci￳ón que estamos atravesando en las ciencias sociales de nuestro continente propongo trazar una línea de progresió￳n que contempla las diferentes constelaciones intelectuales dominantes que se fueron sucediendo a lo largo de la historia occidental hasta la actualidad. En el texto distingo seis constelaciones consecutivas, cada una de las cuales se corresponde con una transformaci￳ón intelectual mayúscula, ligada a cambios histó￳ricos igualmente sustantivos. A los fines del presente trabajo cobran particular relevancia las tres últimas: i) la constelació￳n moderna clásica, ligada a un estado duradero de monopolio noreuropeo (mitad siglo XIX- mitad siglo XX), ii) la primera constelaci￳ón mundialista, de corta duraci￳ón, asociada a un momento excepcional de recreació￳n autó￳noma de América Latina (mitad siglo XX-fines década de 1970) y iii) la constelació￳n posdictatorial, de mediana duraci￳ón, cuya configuració￳n estuvo condicionada por los macroefectos producidos por la última ola de dictaduras militares desplegada en la regi￳ón (década de 1980-principios del siglo XXI). Cada una de las seis constelaciones que analizo en el trabajo fue delineando diferentes modos de articulaci￳ón, o bien de desactivaci￳ón, de los tres componentes críticos señ￱alados arriba.
Junto a ello, en el trabajo intento demostrar que desde principios del siglo XXI se viene descomponiendo en América Latina la constelaci￳ón posdictatorial de las ciencias sociales. Y señalo que ello está ocurriendo dado el mayor distanciamiento respecto a las experiencias de exterminio social de las décadas del 60 y del 70 del siglo XX, y sobre todo a partir de un conjunto de transformaciones, tanto negativas como positivas, que viene experimentando la regi￳ón en los últimos tiempos. Al final de este texto panorámico extraigo algunas conclusiones que permiten identificar algunos de los grandes desafíos que tenemos por delante para avanzar en la edificació￳n de una ciencia social unificada, aut￳ónoma y universalista, al servicio de la acci￳ón colectiva, y dotada de capacidades suficientes para escudri￱ñar el futuro latinoamericano en el torbellino de los procesos de cambio social mundial. El secreto vuelve a estar en el modo en que concebimos y articulamos la unidad de transformaci￳ón en ultima instancia (UT), el vector de ordenamiento (VO) y el principio normativo rector (PN) para repensar la relació￳n entre los actores y el cambio social en América Latina.

1914–1991 arası dönemi analiz eden “Diplomasi Tarihi II” kitabını yazmaya bizi yönlendiren en temel faktör kısa bir süre içinde üç baskı yapan  “Diplomasi Tarihi I” kitabımıza meslektaşlarımızdan ve öğrencilerimizden gelen olumlu eleştirilerdir.
Bize doğru yolda olduğumuzu gösterdiğiniz ve ışık tuttuğunuz için sonsuz teşekkür ederiz.
Umarız bir devam kitabı niteliğinde olan bu eserimizde diplomasi tarihi / siyasi tarih / uluslararası ilişkiler tarihi / dünya tarihi üzerine kısa bir zaman içinde hızlı fakat doğru bilgiler edinmek isteyenlerin yanı sıra başta KPSS, lisansüstü giriş sınavları, doktora yeterlik, doçentlik olmak üzere birçok sınava hazırlananlara fayda sağlayacaktır. 8 Bölüm üzerinden oluşturulan kitabın ana başlıkları şöyledir:
1. Bölüm: 1. Dünya Savaşı’nın Diplomasinin Gelişimine Etkileri
2. Bölüm : İki Savaş Arası Dönemdeki Olayların Diplomasinin Gelişimine Etkileri
3. Bölüm : 2. Dünya Savaşı’nın Diplomasinin Gelişimine Etkileri
4. Bölüm : 1945–1955: Soğuk Savaş’ın İlk Yıllarında Diplomasi
5. Bölüm : 1955–1962: İstikrarsız Karşıtlık Dönemi’nde Diplomasi
6. Bölüm : 1962–1979: Détente (Yumuşama) Dönemi’nde Diplomasi
7. Bölüm : 1979–1985: İkinci Soğuk Savaş Dönemi’nde Diplomasi
8. Bölüm: 1985-1991: Soğuk Savaş’ın Son Yıllarında Diplomasi
Çok uzun bir sürecin ürünü olan bu çalışmada bizlere yazıları ile destek olan tüm meslektaşlarımıza hem fotoğraf ve harita bularak hem de dil ve anlatım yönünde düzeltme yaparak katkı sağlayan araştırma görevlilerine, Diplomasi Araştırmaları Derneği’nin stajyerlerine ve öğrencilerimize içten teşekkür ederiz.
Kitaba yazıları ile katkı veren hocalarımız alfabetik sıra ile şöyledir:

A. Burak DARICILI: (Dr. Öğr. Üyesi) Bursa Teknik Üniversitesi
Ali Servet ÖNCÜ: (Doç. Dr.) Atatürk Üniversitesi
Atasay ÖZDEMİR: (Dr. Öğr. Üyesi) Milli Savunma Üniversitesi
Barış ÖZDAL: (Prof. Dr.)                      Bursa Uludağ Üniversitesi
Fatma Zeynep ÖZKURT: (Dr. Öğr. Üyesi) Nişantaşı Üniversitesi
Fırat PURTAŞ: (Prof. Dr.)                      Hacı Bayram-ı Veli Üniversitesi
Kader ÖZLEM: (Dr. Öğr. Üyesi)                  Bursa Uludağ Üniversitesi
Kamuran REÇBER: (Prof. Dr.)                    Bursa Uludağ Üniversitesi
Mehmet Sait DİLEK: (Doç. Dr.)              Atatürk Üniversitesi
Murat JANE: (Ar. Gör.)                                Bursa Uludağ Üniversitesi
R. Kutay KARACA: (Prof. Dr.)                  İstanbul Aydın Üniversitesi
Öner AKGÜL: (Dr. Öğr. Üyesi)                Ahi Evran Üniversitesi
Seçil ÖZDEMİR: (Dr. Öğr. Üyesi)                Bartın Üniversitesi
Serhat ERKMEN: (Doç. Dr.)                  Jandarma ve Sahil Güvenlik Akademisi
Sezgin KAYA: (Doç. Dr.)                              Bursa Uludağ Üniversitesi
Sibel TURAN: (Prof. Dr.)                            Trakya Üniversitesi

                                    Prof. Dr. Barış ÖZDAL
                                    Prof. Dr. R. Kutay KARACA

I teach at a junior high school in a small, rural town. I teach a two year course of World History to sixth and seventh grade students. The research for this Action Research Project was completed with the participation of a group of seventh graders in March 2010.
I decided to rewrite the focus of one of my units of study in the seventh grade curriculum. I decided to pilot the unit on the Industrial Revolution as a result of the preparation I completed for the biography section of Chapter 1. I wanted to completely refocus this unit on the way the major social upheavals of this time effected the lives of ordinary people, focusing on social history rather than on the traditional, top-down examination of inventions and inventors. This approach was influenced by my own background and reading that I did by people like James Loewen
The data was collected in a couple of ways. These included students filling out surveys, which are discussed in Chapter 3. I also collected some anecdotal data and some work samples completed by students. I was interested to see whether such a focus would raise student engagement with the material covered. While I think that that happened on a perhaps visceral level, and the data leads me to that conclusion, the data did not necessarily show that when I looked at work completed by students.
The main thing that I learned was that this approach definitely increased my own personal and professional engagement with a topic area that I already loved. I also believe that some students made some meaningful connections with ordinary people who lived in historic times. I certainly intend to continue implementing this approach with other topic areas in future.

Elinizdeki kitap size tarihin şifrelerini, El Dorado’nun yerini, Karındeşen Jack’in kim olduğunu ya da simya taşının hikmetini öğretmeyecek. Karşınıza pavyonlarda sürten altıncı Dalai Lama, genç kalmak için altın içen Diane de Poitiers, teslim ol çağrısına orta parmağını işaret ve yüzük parmağının arasına sokup sallamak suretiyle cevap veren Venedik garnizonu, erkek kılığına girip tüm Siena’yı elden geçiren çapkın travesti Caterina Vizzani, bir köşede hacetini gideren Evliya’nın üstüne düşüp onu “boklu gazi” yapan düşman çıkmayacak.

Bu, kahramanlarla hainlerin, tarihin akışını değiştiren vizyonerlerle fırsatları tepen basiretsiz liderlerin kitabı değil. Küçük Buzul Çağı, Fiyat ve Sanayi devrimleri, Aydınlanma, Atlantik Üçgeni, Büyük Kırılma, Hümanizma, muhayyel cemaatler, Protestan Etiği gibi birçok kavramın havada uçuştuğu sayfalarımızda kopuşları değil, devamlılıkları göreceksiniz. Tarihi bir anda değiştiren olayların aslında semptomlarını kaplumbağa hızıyla gösteren süreçlerin birer sonucu olduğunu fark edeceksiniz.

Herkesin hafife aldığı şu grotesk tarih kortejinin birbirinden ilginç kahramanlarının yaratacağı hafif bir tebessümden ve sıra dışı anekdotların verdiği şaşkınlıktan daha fazlasını hedefliyoruz: Okuyucunun geçmişini ve bugününü daha iyi kavrayıp geleceğini daha iyi planlamasını sağlamak ve entelektüel bir derinlik kazandırarak daha kaliteli bir yaşam sürmesine yardımcı olmak.

Emrah Safa Gürkan’ın mizahla zekâyı buluşturduğu Bunu Herkes Bilir, hangi yaşta olursa olsun kendini geliştirmek için öğrenmeye zaman ayıranların zevkle okuyacağı bir başucu eseri…

“Özgünlük” ve “yeni”nin sürekli övüldüğü bir çağda, detaylarda ne kadar ayrışsak da, temelde birbirimize çok benziyoruz. Sadece birbirimize benzemekle kalmıyoruz; bizden önceki nesillerden de o kadar farklı değiliz. Teknolojinin ve modernitenin getirdiği tüm yeni imkânlara rağmen birçok alışkanlığımızdan vazgeçemiyoruz. Benzer durumlarda benzer tepkiler gösteriyor, âdeta ezbere yaşıyoruz. Ve bunu değişmediğimizin pek de farkında olmadan yapıyoruz.

Gözlemlemenin, sorgulamanın, tutarlı fikirler geliştirmenin sancılı sürecine katlanmaktansa reklamvari sloganlarla özgünlüğü yakalayabileceğimizi sanıyoruz. Ve sonunda her tembel öğrenci gibi sınıfta kaldığımızda hocayı suçluyoruz.

İşte Ezbere Yaşayanlar, bir türlü vazgeçemediğimiz alışkanlıklarımızın tarihî arka planıyla birlikte antropolojik, sosyolojik ve psikolojik kökenlerini irdeliyor.

Bizim gibi olmayanlara neden tahammül edemiyor, yabancıdan ve farklıdan neden korkuyoruz? İnsanları niçin konuşma tarzına göre yargılıyor, argo kullananlara ya da aksanlı konuşanlara niçin yukarıdan bakıyoruz? Şu rasyonalite çağında neden hediye alıyoruz ve birbirimize bir şeyler ısmarlıyoruz? Niçin dedikodu yapmaktan vazgeçemiyoruz? Son elli yılda birçok hak edindikleri halde kadınlar neden erkeklerden farklı meslekler tercih etmekte ısrar ediyor? Bunca bilimsel gelişmeye rağmen neden hâlâ fala ve büyüye inanıyoruz?

Yukarıdaki sorulara cevap ararken anekdot denizinde boğulmadan diyardan diyara koşup çağdan çağa savrulacağız. Taş Çağı’ndan modern zamanlara, Kalahari Çölü’nden Trobriand Adaları’na, Güney Sudan’dan Alp Dağları’na, Çin’den Aztek diyarlarına keyifli bir yolculuğa çıkmaya, Evliya Çelebi’den Torquemada’ya, James Cook’tan Şamhat’a, Kraliçe Njinga’dan İmparatoriçe İrene’ye, konuşan şempanzelerden Akıllı At Hans’a, yamyamlardan hadımlara birçok ilginç karakterle tanışmaya hazır mısınız?
Ezbere Yaşayanlar’da iki yüz bin yıllık insanlık mirasının ortaya koyduğu birbirinden değişik toplum ve kültüre yönelerek davranışlarımızı şekillendiren ana etmenleri inceleyecek; kültürle biyoloji, geçmişle gelecek, gelenekle yenilik arasındaki çekişmeyi merkeze alarak, şartların alışkanlıklarımızı ne noktaya kadar değiştirebildiğini tetkik edecek ve doğamıza ne kadar hükmedebildiğimizi göreceğiz.

The internationalists of the last century are, it turns out, quite relevant to our current crisis: they helped us get here, and they offer us no way out.

A review of Oona Hathaway and Scott Shapiro, The Internationalists: How A Radical Plan to Outlaw War Remade the World (Simon & Schuster, 2017).

This is a poignant moment to contemplate the sea, and mankind's relationship to it. The pressures of climate change and human activity—from large-­scale aquaculture to container shipping, from mineral extraction to deep-­sea exploration—have affected the oceans and the marine life on which we depend, usually not for the better. As Lincoln Paine conclusively demonstrates in this magisterial work, the seas are also a crucial, perhaps even central, point of focus in the story of human civilization. Paine opens the book by declaring that he wants to change the way we see the world--by re-orienting our attention to the three-quarters of the planet that is blue, and composing a longue durée history that places water, not land, at the center of global development and transformation. ...

Förord till Sebastian Conrad, "Globalhistoria: En introduktion" (Lund: Studentlitteratur, 2015)

Globalhistoria har på senare år blivit en av historievetenskapens viktigaste grenar. I dagens globaliserade värld låter sig historien inte längre lika självklart som förr begränsas till behandlingen av enskilda länders historia. I stället har intresset för gränsöverskridande processer och globala sammanflätningar ökat kraftigt.

Men hur skriver man globalhistoria och vad omfattar ämnet? Handlar det om hela vår planets historia? Om den mänskliga artens? Om ”Big History”, tiden sedan the big bang? Eller handlar det snarare om ett visst perspektiv som kan anläggas även i en undersökning av en liten bys historia? Vilka frågor kan bäst besvaras utifrån ett globalt perspektiv och vilka samband hamnar då i förgrunden?

Sebastian Conrad, en av Tysklands mest välkända globalhistoriker, ger i den här boken en åskådlig introduktion till forskningsfältet med hjälp av konkreta exempel och presenterar centrala frågor och teorier samt viktiga teman och motsättningar. Han visar samtidigt att globala synsätt inte är något radikalt nytt – och inte heller något som har uppnåtts enbart tack vare västerländska tänkare.

Bokens svenska förord är skrivet av Johan Östling.

No século XIX o mundo ocidental viu-se confrontado com a  disseminação  de epidemias que alteraram o paradigma da saúde pública. A primeira grande vaga epidémica disseminou a cólera. Com origem na Ásia, a doença espalhou-se por todo o mundo, fazendo milhares de vítimas. Em Portugal a cidade do Porto registou as primeiras em 1833 e a doença provocou uma mortalidade maior do que a Guerra Civil. Além das habituais doenças endémicas que flagelaram as populações em percursos de vida sem medicamentos adequados e em contato com águas frequentemente contaminadas, outras epidemias se disseminaram neste século: febre-amarela, peste bubónica, tifo exantemático, varíola e gripe pneumónica, que dizimaram percentagens elevadas da população.
A análise dos temas da higiene, doenças endémicas e epidemias poderá contribuir para um melhor entendimento das dificuldades diárias com que as populações foram confrontadas até meados do século XX, quando a generalização do uso das vacinas e da penicilina, além de obras de saneamento básico nos países ocidentais, as debelou quase totalmente. Em simultâneo com o diagnóstico das doenças, a divulgação do conhecimento científico tornou-se cada vez mais relevante para conter a respetiva disseminação. Neste sentido, a difusão da imprensa deu um contributo substancial para a divulgação do conhecimento científico da época, assim como para a transmissão das medidas sanitárias essenciais para conter as graves crises sanitárias. As imagens das epidemias na imprensa permitem-nos conhecer o estado da ciência num país considerado periférico, mas que dispunha de tantos conhecimentos e pessoal especializado como os países mais avançados da sua época. Alguns protagonistas da ciência em Portugal, médicos especialistas em Higiene e Saúde Pública, tiveram percursos de internacionalização reconhecidos, tanto por terem estudado nos melhores laboratórios e universidades europeus da época, como por terem participado em conferências internacionais e terem estado a par das mais recentes novidades através de livros e revistas internacionais que circulavam e nas quais também publicaram os resultados das suas investigações. Este tema ilumina o debate sobre a disseminação da ciência e o lugar que Portugal ocupava na comunidade científica internacional.

This paper looks at Bruno Nettl's analysis of comparison and the idea of a comparative method in ethnomusicology.  Drawing on research into alliances and affiliations between Indigenous artists and activists in Australia and PNG and their counterparts in the African Diaspora, it argues that historical ethnomusicology--or, a world music history--can be play an important role in the future of ethnomusicology and in decolonizing musicology at large.  Research for this world music history is of necessity multi-sited and comparative, though not in the ways that older structural-functionalist and structuralist projects were.

The Second edition of Cross-Cultural Encounters in Modern World History is designed expand on the first edition’s insight into the dynamics of cross-cultural encounters presented in an accessible, student-oriented narrative format.  The new edition employs current scholarship on the subject, while addressing recent developments. The treatment of indigenous agency has been expanded throughout, including the major role played by Polynesians in the spread of Christianity in Oceania that has often been under-represented in historical surveys which focus on Western missionary societies and the activities of their missionaries. Chapter ten on immigration to Europe after World War II has been updated to reflect the refugee crisis and the evolving political situation in Europe concerning its immigrant population. The discussion questions at the end of each chapter, which provide an excellent way to get the students into group discussions, have been updated. Readers of the first edition have valued the manner in which its chapters are enlivened with the voices and views of those who were and remain directly engaged in the process of cross-cultural exchange from 1500 to the present.  This edition is designed to build upon that achievement.

In this article for the HT theme issue I argue that “Peru” is a “historical theory in a global frame.” The theory or, as I prefer, theoretical event, named Peru was born global in an early colonial “abyss of history” and elaborated in the writings of colonial and postcolonial Peruvian historians. I suggest that the looking glass held up by Peruvian historiography is of great potential significance for historical theory at large, since it is a two-way passageway between the ancient and the modern, the Old World and the New, the East and the West. This slippery passageway enabled some Peruvian historians to move stealthily along the bloody cutting-edge of global history, at times anticipating and at others debunking well-known developments in “European” historical theory. Today, a reconnaissance of Peruvian history's inner recesses may pay dividends for a historical theory that would return to its colonial and global origins.

Marrëdhëniet midis Shqipërisë dhe Greqisë kanë qenë problematike që me krijimin e shtetit
shqiptar dhe ato vazhdojnë deri diku edhe sot të kenë ende probleme të pazgjidhura midis tyre.
Acarimi i marrëdhënieve midis dy palëve filloi që në Konferencën e Ambasadorëve në Londër, ku
Greqia insistonte të merrte Shqipërinë Jugore pasi pretendonte se ishte territor grek. Greqia përpiqet
vazhdimisht të shkaktojë probleme në Shqipërinë e Jugut, (në Vorio-Epir) duke nxitur aty revolta të
shumta të popullsive të cilat “kërkonin” bashkimin me Greqinë.
Dy shtetet ndeshen vazhdimisht me njëra tjetrën, por ka dhe periudha paqeje midis tyre, ku dy
shtetet janë përpjekur të lidhin marrëveshje për bashkëpunim në fusha të ndryshme. Kjo ka rezultuar
sigurisht e vështirë, pasi kur ndryshohej një qeveri, qeveria që vinte pas saj jo gjithmonë ka qenë e
gatshme të vazhdojë marrëveshjet e firmosura nga qeveria paraardhëse. Për këtë shkak shtetet janë
ndeshur gjithmonë me vështirësi dhe nuk kanë mundur të krijojnë marrëdhënie të mira.
Çështja më e rëndësishme që ka ndikuar në marrëdhëniet midis dy shteteve në periudhën
midis dy luftrave ka qenë çështja e minoriteteve. Shteti grek nuk mund të lejonte mbylljen e shkollave
minoritare greke në Shqipëri, pasi popullsia greke që jetonte në Shqipëri kishte të drejtë të arsimohej
në gjuhën amtare. Shteti shqiptar, nga ana e tij nuk mund të lejonte keqtrajtimin e Çamëve dhe
shqiptarëve të tjerë që ndodheshin në Greqi, dhe kështu u përpoq të siguronte kushte më të mira për ta
duke iu drejtuar edhe Lidhjes së Kombeve.